Księga II: Rozdział III

„Najtrudniej wyleczyć się z miłości, która przyszła nagle”.

       Przez ostatnie kilka miesięcy, wszystko wyglądało normalnie. Codziennie rano wybierałam się na trening z Ezrą, popołudnia spędzałam na zmianę z Amandą i chłopakami. Tak jak powiedziałam, udawałam, że wszystko jest w porządku. Moja matka wycofała się w cień i zostawiła nas samych w domu. Wpadała tylko w weekendy, ale nie zbliżała się do mnie. I słusznie.

Matt też się wyprowadził, z czego bardzo się cieszyłam. Przerażał mnie swoim dziwnym zachowaniem.

    Odwiedzał nas co kilka dni, ale ja go unikałam. Patrick zbudował własną szklarnię tuż za domem i hodował w niej różne dziwne rośliny. Nie dociekałam co to konkretnie było. Podjęłam się pracy w sklepie odzieżowym, żeby cały czas nie siedzieć w domu. Chciałam otworzyć własny butik, ale Ezra stwierdził, że to bez sensu. Zresztą i tak było mi to obojętne. Po prostu chciałam mieć jakieś zajęcie. Miesiąc po tym jak się tu wprowadziliśmy, Scott oświadczył się Amandzie. Ślub miał się odbyć za dwa tygodnie, więc cały czas trwały przygotowania do niego. Zdecydowali, że odbędzie się on na Cyprze. Amanda chciała mieć ślub na plaży, a Scott'owi było to obojętne. Najważniejsze było dla niego to, żeby ją uszczęśliwić. Oczywiście ja miałam być druhną tak, jak i moja matka. Chłopak wybrał Matt'a i Ezrę, jako swoje drużby. Nie chcieli wybierać więcej osób. Miało to wyglądać ładnie, więc wystarczyły dwie pary. Pomogłam jej wybrać suknię ślubną i stroje dla druhen. Jej suknia była biała, prosta i piękna. Nasze były w kolorze brzoskwiniowym. Sięgały do kolan i miały delikatne falbanki po bokach. Zwężane w pasie, a na ramiączku znajdował się mały kwiatek. Na ślub miało przybyć wiele gości, oczywiście mi nie znanych. Zaprosili też tego całego Aarona, który strasznie się mnie bał. Rozmawiałam z nim i zapewniłam, że nic mu nie zrobię. Dopiero wtedy zgodził się przyjechać. Jutro mieliśmy wyjechać, aby wszystko dopilnować na miejscu. Wynajęliśmy cały hotel przy plaży, aby mieć miejsca dla gości i żeby nikt obcy nam nie przeszkadzał. Zgodziłam się na pokój razem z Ezrą, gdyż tylko przy nim czułam się bezpieczna. Gdy spał przy mnie, nie miałam koszmarów. Co noc budziłam się zalana potem. Czasami też krzyczałam przez sen. Dopiero wtedy w środku nocy przybiegał przerażony chłopak i z troską w oczach próbował mi jakoś pomóc. Tylko gdy krzyczałam przez sen, prosiłam aby został ze mną do rana. Miałam straszne koszmary, przedstawiające mnie jako mordercę i potwora. Gdy krzyczałam, oznaczało to, że sen był naprawdę okropny. W innych czułam tylko, że ktoś chce mnie zabić. Raz opowiedziałam mu o moim śnie. O tym jak druga „ja” mnie nawiedza. Widząc jego reakcję, już więcej nic nie powiedziałam. Był chyba bardziej przerażony ode mnie.

     Właśnie kończyłam pakować ostatnie rzeczy do torby, gdy do mojego pokoju weszła Amanda. Spojrzałam na nią i zrozumiałam, że coś ją gryzie.

- Wszystko w porządku?- zapytałam, gdy ona usiadła na kanapie.

- Właściwie to nie... Sam, mogłabym z tobą pogadać?- zapytała, a ja zauważyłam, że jej ręce zaczęły się trząść. Usiadłam obok niej i chwyciłam jej zimne dłonie.

- No jasne. Powiedz co cię gryzie- powiedziałam, próbując ją pocieszyć.

- Chodzi o ten ślub...- zaczęła.

- Denerwujesz się?- uśmiechnęłam się.

- Też. Nie wiem czy słusznie robię...

- A dlaczego nie? Przecież się kochacie, a ślub to po prostu przypieczętuje. Czy może go nie kochasz?

- Oczywiście, że tak! Kocham go nad życie, ale jest coś jeszcze- spuściła głowę w dół.

- O matko!- zakryłam dłonią usta ze zdziwienia.- Jesteś w ciąży!

- Ciii!- uciszyła mnie.- Nie chce aby ktoś się o tym dowiedział.

- Dlaczego nie? Przecież to fantastyczna wiadomość! Powiedziałaś już o tym Scott'owi?

- Nie...A jeśli on nie chce mieć dzieci?- zaniepokoiła się.

- Chce!- zapewniłam.- Zawsze chciał zostać ojcem.

-Tak, ale jesteśmy jeszcze tacy młodzi... może chciał z tym jeszcze zaczekać?

- Po co? Uwierz mi, on na pewno chce mieć teraz dziecko ze swoją ukochaną- pocieszyłam ją. W sumie to była prawda.

- Ezra też chciał mieć dzieci. Zawsze marzył o córce- zaczęła, a ja się zmartwiłam.

- Wiesz...to chyba nie jest dobry pomysł. Teraz jakoś nie jest najlepszy moment, aby myśleć o naszym związku- zaczęłam nerwowo pocierać palce.

- Masz rację-powiedziała.- Ale on naprawdę chciał mieć z tobą dziecko. Nawet chciał ci się oświadczyć po powrocie z Turcji, ale wiesz jak wyszło...- przytaknęłam.- Coś między wami ruszyło?- zapytała.

- To nie jest takie łatwe- stwierdziłam.- To, że ja go kocham, o niczym nie świadczy. Czuję się przy nim bezpieczna, ale nie wiem czy to jest miłość, czy po prostu zwykłe przyzwyczajenie. Skoro sami mówiliście, że mieszkaliśmy razem, a ja i Ezra praktycznie się nie rozstawaliśmy, więc może boję się zostać sama?- dziewczyna cicho zachichotała.

- Więc jednak mówisz, że go kochasz?

- Może. Nie wiem... Powiedz mi lepiej który to miesiąc?- zapytałam zmieniając temat. Może i go w jakimś stopniu kochałam, ale to było za wcześniej. Jeszcze dobrze go nie poznałam. W sumie, ja nawet nie znałam samej siebie.

- trzynasty tydzień- powiedziała już uśmiechnięta.

- A ja głupia tego nie zauważyłam...Znasz już płeć dziecka?- zobaczyłam jak dziewczyna się rumieni.

- Nie, ale lekarz powiedział, że będą bliźniaki...

- To wspaniale!- klasnęłam dłońmi z radości.- Kurde, wciągnęłabym szampana, ale ty nie możesz pić...

- Niestety- uśmiechnęła się.

- Kiedy masz zamiar powiedzieć Scott'owi?

- Nie wiem... W sumie myślałam, żeby powiedzieć mu przed ślubem, albo po... A jeśli on jednak nie będzie chciał dzieci?- zaniepokoiła się.

- Jutro mu to powiesz, a jeśli nie, to ja sama to zrobię- zaszantażowałam ją. Wiedziałam, że tak ją przekonam.

- Dobra! Zrobię to jutro przed wylotem.

- Świetnie, w takim razie idź już spać. Powinnaś dużo odpoczywać i przestać się zamartwiać. Jeśli chodzi o ślub, to ja się tym zajmę- zapewniłam.

- Dziękuje- przytuliła mnie i wyszła z pokoju.

Zamknęłam spakowaną torbę i położyłam się zmęczona spać. Jutro czekała nas masa roboty. I jeszcze ta ciąża... Cieszyłam się, że w końcu zostanę ciotką! Już nie mogłam się doczekać, aż te dwa szkraby będą biegały po domu... Wiedziałam, ze Amanda będzie wspaniałą matką. Jej stosunek wobec mnie to potwierdzi. Miałam z nią świetny kontakt. Ona, Scott i Ezra, byli dla mnie najważniejsi. Jak rodzina. Tonny'ego i Natt'a traktowałam jak przyjaciół. Często się z nimi droczyłam. Wszyscy dogryzaliśmy sobie, ale nasza trójka w szczególności.

      Jeśli chodzi o Ezrę... Czy będziemy razem? Nie byłam tego pewna, chociaż w głębi duszy chciałam. Nawet moja druga „ja”, opowiadała jak bardzo go kochała, a ja czułam, że to prawda. Powoli i ja się w nim zakochiwałam. Z każdym kolejnym spotkaniem z nią, dawne uczucia powracały, ale nie wspomnienia. Na samą myśl o niej zaniepokoiłam się. Czułam strach spowodowany kolejnym spotkaniem.

***

- Sam! Sam!- usłyszałam męski głos i otworzyłam powieki. Mój wzrok powędrował na drzwi pokoju, które zostały z ogromną siłą otworzone. Do środka wparował Scott, ubrany w same bokserki. Na ramieniu miał wytatuowany czarny tricelion. Nawet nie wiem skąd znałam ten symbol. W dłoni trzymał butelkę, którą mocno wstrząsał.- Sam!- krzyknął uradowany i wskoczył na mnie. Zaczął oblewać mnie szampanem, a ja nie zdążyłam się uchronić przed lejącym się trunkiem.- Zostanę ojcem!- wykrzyczał.- Rozumiesz?! JA BĘDĘ OJCEM!- opadł obok mnie.

- Scott! Opanuj się!- odparłam oburzona, wykręcając resztki alkoholu z moich włosów.

- Nie mogę!- śmiał się.- Bliźniaki...- wyszeptał.- Cholera- nagle wstał przerażony.- A jeśli będę złym ojcem?

- Och! Nawet nie waż się tak mówić!- skarciłam go.

- Masz rację, nie chce zapeszać. Moje dzieci będą mieć zajebistego ojca!- powiedział z nowym napływem szczęścia.

- Lepiej wracaj do Amandy- klepnęłam go w ramię.

- Za chwilę. Jeszcze muszę powiedzieć o tym chłopakom- zerwał się z łóżka i wybiegł z pokoju.- Mamy jeszcze szampana?- zapytał poważnym tonem. Uśmiechnęłam się. Wiedziałam, że właśnie tak zareaguje. Te dzieci miały szczęście, że trafiły na takiego właśnie ojca. I ciotkę!

Wstałam i udałam się do łazienki, z zamiarem wzięcia prysznica i zmycia tego świństwa z siebie. Usłyszałam krzyki Scott'a i trzaskające drzwi. Chyba właśnie chłopaki dowiedzieli się o dzieciach. Ja rozumiałam jego szczęście, ale wątpiłam żeby dla nich było to powodem do takiej pobudki.

      Po śniadaniu, znieśliśmy wszyscy swoje bagaże i czekaliśmy na przyjazd kierowcy, który miał zabrać nas na lotnisko. Słysząc swoje imię, wybiegłam z pokoju. Jak zwykle musiałam czegoś zapomnieć i w ostatniej chwili po to wracać. Tym razem padło na książkę. Naszykowałam sobie jedną z mojej kolekcji, z poprzedniego domu. Miała ona po prostu umilić mi lot. Wybrałam „Dziwne losy Jane Eyre” jako, że gustuje w klasykach, ta książka powinna mi się spodobać. Wrzuciłam ją do torebki i szybko zbiegłam po schodach. Przy drzwiach czekał na mnie Ezra, trzymając mój płaszcz w rękach. Klimat w Irlandii niezbyt mi się podobał. Cały czas wiało i padał deszcz. Miałam nadzieję, że przynajmniej lato będzie ciepłe, gdyż denerwowały mnie te ciepłe ubrania. Miałam ochotę poopalać się na ciepłym słońcu. Ezra pomógł mi założyć płaszcz i wsiedliśmy do auta.

     Gdy dotarliśmy na lotnisko, okazało się, że nasz samolot jest opóźniony i mieliśmy jeszcze ponad godzinę czasu do odlotu. Natte i Tonny gdzieś się zmyli, a Patrick rozmawiał z Ezrą, więc ja dosiadłam się do przyszłych nowożeńców. Scott nie opuszczał dziewczyny nawet na chwilę. Pomagał jej w prostych czynnościach i dbał o wszystko. Wyglądało to tak słodko, ale ja na jej miejscy, na pewno byłabym już zirytowana takim zachowaniem. Ciąża to przecież nie choroba...

     Odeszłam od nich, gdy chłopak zaczął wymyślać imiona dla dzieci. Rozumiem, że jest szczęśliwy, ale bez przesady. Współczułam Amandzie wybór imion. Scott podawał niezbyt ładne propozycję. Miałam nadzieję, że nie wybierze żadne z nich. Chociaż spodobało mi się imię Filip.

Znudzona podeszłam do blondyna, który również wyglądał na niezainteresowanego rozmową z Patrick'iem. Uśmiechnęłam się do niego i przysiadłam do wolnego stolika w jakieś kafejce. Chłopak przeprosił rozmówcę i przysiadł się do mnie.

- Jak ja już chciałabym być znowu w domu- westchnęłam. Ezra zaśmiał się i zawołał kelnera.

- Mi też nie jest przyjemnie słuchać o tych wszystkich roślinach, jakie Patrick hoduje. Jeszcze trochę i będziemy mieć drugi las deszczowy w ogrodzie- skrzywił się.

- Wolałabym słuchać o kwiatkach niż o dzieciach – stwierdziłam.

- Zaproponowałbym zamianę, ale wolę rozmawiać z tobą niż z nimi.

- W sumie, ja też- uśmiechnęłam się. Najbardziej odpowiadało mi jego towarzystwo. Czułam się przy nim normalnie.

- Proszę- powiedział wręczając mi małe, złote pudełeczko.- To dla ciebie.

Podniosłam wieczko i ujrzałam piękny srebrny naszyjnik z czarnym kamieniem. Był śliczny. Delikatne oszlifowany kamień, opatulony białym złotem. Kształt kamienia zbliżony był do serca.

- Jest piękny- stwierdziłam wyjmując go z pudełka.- Z jakiej to okazji?

- To musi być jakaś okazja?- zapytał.- Po prostu lubię, gdy jesteś szczęśliwa. Wtedy i ja też się ciesze.

To było takie słodkie. Pomimo, że nie byliśmy razem i od prawie pół roku nic między nami się nie wydarzyło, nie licząc tych paru nocy, kiedy spałam przytulona do niego, to on wciąż się starał. Dobrze mnie znał, nawet lepiej niż ja, więc każda niespodzianka mu wychodziła.

Odgarnęłam włosy i pozwoliłam mu, aby założył mi naszyjnik.

- Dziękuje- wyszeptałam i pocałowałam go w policzek.

     W samolocie dużo rozmawialiśmy o... ślubie. Stwierdziłam, że nigdy nie wyjdę za mąż, a jeśli jednak, to urządzę małe wesele dla najbliższych mi osób. Po jakiś dwóch godzinach miałam dość tej rozmowy, więc wróciłam na miejsce, pod pretekstem bólu głowy. Wyciągnęłam książkę z torebki i zaczęłam czytać.       

     Powieść była nawet bardzo ciekawa. Opowiadała o tym jak guwernantka pragnęła prawa do szczęścia i miłości. Jane Eyne, była twardą kobietą, która od razu mi się spodobała. Nie przepadałam za książkami, w których kobiety zawsze były zależne od mężczyzn. Przedstawiano ich wtedy w złym świetle. Przewracając kolejną stronę, dostrzegłam odstającą kartkę . Wyciągnęłam ją. Był to mały list. Na kopercie nie było nic zapisane. Nie chciałam żeby ktoś to zauważył, więc po cichu rozerwałam papier. W środku znajdowało się zdjęcie jakieś pary, a w tle budynek. Na odwrocie zapisane było „Castle Hill 1880r.”. Do tego przyczepiono kartkę z dziwnym symbolem. Zmarszczyłam brwi na widok podobnego kształtu do triceliona, ale miejsce napisane z tyłu znałam. A przynajmniej wiedziałam gdzie mogę go znaleźć. Tam musiało się coś ukrywać, a ja chciałam to sprawdzić. Schowałam wszystko z powrotem do koperty, a książkę z listem do torebki. Przykryłam się kocem i zobaczyłam jak uśmiechnięty Ezra idzie do mnie.

- Wszystko w porządku?- zapytał, a ja przytaknęłam głową.- Wyglądasz bladziej niż zwykle...

- Mówiłam, że nie czuję się najlepiej- odparłam.

- Przepraszam, zapomniałem- przyznał.

- Skończyliście już rozmawiać?

- Tak. Chłopakom znudziła się gadka o ślubie, a Scott zabrał Amandę. Trochę mu odbiło przez tą ciążę- stwierdził, a ja się zaśmiałam.

- Kwiatki lepsze?- ziewnęłam.

- Zdecydowanie- powiedział siadając obok mnie.-Jesteś zmęczona?

- Tak, chyba już pójdę spać.

- W takim razie, ja też- przykrył się kocem, a pod głowę wsunął poduszkę.-Dalej miewasz koszmary?

- Nie gdy jesteś przy mnie- wyznałam. To była prawda, a z nim chciałam być szczera.

- Więc chyba będziemy musieli częściej razem sypiać- powiedział kładąc się. Uniósł rękę, a ja przytuliłam się do niego. Zawsze tak robił, gdy chciał abym się do niego zbliżyła. Ręka spoczęła na moich plecach, a ja wsłuchałam się w bicie jego serca. Było to dla mnie uspakajające i przyjemne.

***

- Chodźmy na plaże! -krzyknęłam do blondyna, który właśnie wnosił nasze bagaże do pokoju. Stałam na balkonie i podziwiałam widoki. Balkon skierowany był na otwarte, przejrzyste morze. Kilka leżaków znajdowało się na plaży. Widziałam też barek i pole do siatkówki. Miałam ochotę trochę się wyrwać. Zapomnieć o tym całym gównie. Upić się i dobrze bawić. Tak. Dzisiaj wieczorem postanowiłam wyjść na miasto. Z Ezrą.

- Później. Najpierw może się rozpakujemy?- zapytał kładąc torby przy łóżku. Podbiegłam do niego. Z walizki wyciągnęłam strój kąpielowy i krótkie spodenki. Sukienkę na ślub powiesiłam w szafie, aby jej nie ubrudzić, a tym bardziej zniszczyć. Wbiegłam do łazienki i po chwili byłam już przebrana i prawie gotowa do wyjścia na plażę. Związałam włosy w kucyk i do torby plażowej, którą zdążyłam kupić na lotnisku w Polis, wsadziłam ręcznik i krem przeciwsłoneczny.

- Już? Możemy iść?- zapytałam stając przed nim gotowa do wyjścia. Ezra zaśmiał się i po chwili szliśmy w stronę plaży. Po drodze zabraliśmy chłopaków i przyszłych nowożeńców ze sobą. Matt i Lilith też do nas dołączyli.

     Rozłożyliśmy się niedaleko baru. Obok mnie położył się Ezra, chłopaki zniknęli szukając piłki do gry, a Scott rozkładał parasole, aby Amandzie nie było za gorąco, i aby nie zaszkodzić dzieciom. Na prawdę odbiło mu na tym punkcie. Jak tak dalej pójdzie, to sam weźmie ze sobą ślub, gdyż stwierdzi, że to będzie zbyt męczące i stresujące dla niej. Tak samo jak odkręcanie butelki. Zbyt duży wysiłek, więc wyręczał ją w tym. Widziałam, że ona ma powoli tego dość, ale zbyt mocno go kochała, aby mu to powiedzieć.

- Chcecie coś do picia?- zapytał Scott.- Kochanie, przyniosę ci sok- pocałował ją czule w usta.

- Ja poproszę drinka- powiedziałam ściągając okulary. Chłopak akurat wstawał.

- Mi też przynieś!- dodał blondyn. Scott skinął głową i zniknął. - Masz zamiar tak cały dzień przeleżeć?- zwrócił się do mnie.

- Tak- odparłam zdecydowanie.- W końcu mogę odpocząć.

- Od czego?- zapytał zdziwiony.

- Od wszystkiego- przewróciłam się na brzuch, aby opalić plecy.

- Ode mnie też?- wymruczał mi do ucha.

- Mhm...- przytaknęłam.

- Ach tak? To zobaczymy- nim zdążyłam zorientować się co on kombinuję, trzymał mnie na rękach i szliśmy w stronę morza.

- Ezra! Zostaw mnie- krzyczałam desperacko.

- Nie- zaśmiał się.- Teraz się zabawimy, a później odpoczniesz.

- Później to ja chce iść na imprezę!- próbowałam go jakoś przekonać, aby mnie wypuścił.

- A z kim chcesz tam pójść?- zapytał uwodzicielsko. Miał cudowny głos.

- No z tobą- podciągnęłam się, dotknąwszy zimnej wody.- Wypuść mnie. Proszę...

- Pójdziemy sami?- podrzucił mnie, a ja znowu dotknęłam wody.

- Zimne!- pisnęłam.- Tak! Tylko my. Możesz teraz mnie wypuścić?

- Tak- uśmiechnął się i mnie puścił. Cała wylądowałam w zimnej wodzie. Otrząsnęłam się i rzuciłam na śmiejącego się chłopaka. Zaatakowałam go z zaskoczenia i zaczęłam go podtapiać.

- Słaba jesteś- wymruczał mi do ucha, zamykając w szczelnym uścisku. Był silniejszy ode mnie, więc nie miałam żadnych szans w walce na siłę.

    Spojrzałam na niego. Przestał się śmiać, a w jego oczach zobaczyłam pożądanie. Zbliżyłam się do niego, a nasze usta znalazły się kilka centymetrów od siebie. Wiedziałam, co chce zrobić. Ja też tego chciałam, ale miałam inne plany. Lekko go popchnęłam, a nogą uniemożliwiłam mu złapanie równowagi. Po prostu runął do wody tak, jakbym przewróciła kostkę domino. Tylko, że on wymachiwał w śmieszny sposób rękami, co i tak mu w niczym nie pomogło. Zaskoczony i zawiedziony podniósł się z wody. Przetarł ręką mokre włosy i spojrzał na mnie.

- Chodźcie grać!- krzyknął Tonny, a blondyn nie odezwał się. Podszedł i znowu mnie chwycił i podniósł. Ruszyliśmy w stronę wyznaczonego pola do siatkówki.

- Wiesz, że ja ci tego nie podaruję? Jeszcze ci się odpłacę za to- powiedział, a ja cmoknęłam go w policzek.

- Oj już nie marudź- odparłam.

Cali mokrzy stanęliśmy na piasku. Tonny trzymał piłkę i uzgadniał coś zresztą.

- Już się podzieliliśmy, więc nie będziecie razem- odezwał się Natte, a ja wystawiłam mu w odpowiedzi język.

- Jakie składy?- zapytał Ezra.

- Ja, Scott i Śm... Matt, na nich- odparł ciemnowłosy. Śm? Ciekawe co to oznaczało... Może była to jego jakaś ksywa? - Sam, wybieraj do kogo chcesz dołączyć- zwrócił się do mnie.

- Hm... idę do was- podeszłam do Tonny'ego.- Teraz masz zamiar się zemścić?- zapytałam blondyna.

- Co powiesz na mały zakładzik?- skinęłam głową.- Jeśli wygram dostanę od ciebie buziaka- uśmiechnął się.- W usta- dodał. Udawałam, że się nad tym zastanawiam, jednak sama chciałam go pocałować. Musiałam tylko znaleźć odpowiednią wymówkę żeby to zrobić.

- Zgoda. A jeśli ja wygram?

- Zrobię coś dla ciebie- kącik jego ust wygiął się do góry.

- Jutro, spędzimy razem cały dzień na zakupach. Muszę kupić sobie sporo nowych ciuchów.

- Dobra. Więc jeśli ja wygram to dostanę zajebistego buziaka od ciebie, a jeśli ty, to spędzimy nudny dzień na zakupach- powiedział upewniając się. Skinęłam głową i podeszłam do mojej drużyny. Amanda przyglądała się grze. Domyślałam się, że Scott zabronił jej grać, ze względu na dzieci. Ustawiłam się przy siatce, naprzeciwko Ezry. Gotowa do gry, czekałam na podanie. Chciałam wygrać i pokazać mu, że nie jestem taka słaba. Dziękowałam swojej poprzedniej „ja”, za to, że tyle ćwiczyła. Miałam wysportowane ciało, na tyle, aby nie wyglądać jak te umięśnione dziewczyny. Byłam silna, choć wygląd na to nie wskazywał.

***

- Wygraliśmy!- krzyknęłam i zaczęłam się śmiać.- Jutro czeka cie NUDNY dzień zakupów!- zwróciłam się do blondyna, który wyglądał na zawiedzionego. Podeszłam do Tonny;ego i zaczęliśmy tańczyć nasz taniec zwycięstwa, który dosyć śmiesznie wyglądał.

- Ale dzisiaj wychodzimy?- upewnił się Ezra.

- Tak- odparłam.

- Przynajmniej to będzie jakimś pocieszeniem- powiedział już zadowolony.

- Czekaj kochanie- zaczął ciemnowłosy.- To my już nie jesteśmy razem?- zapytał kładąc dłoń na piersi.

- Przykro mi- odparłam śmiejąc się. Z tym głupkiem dobrze się dogadywałam i zawsze żartowaliśmy, tak jak w tym momencie.- On jest ładniejszy- wyszeptałam i wskazałam palcem na Ezrę tak, aby on tego nie usłyszał i zobaczył.

- Wiem- powiedział smutny Tonny, a ja wybuchłam śmiechem.

Wróciłam po swoje rzeczy i ruszyłam w stronę hotelu. Po chwili blondyn dołączył do mnie.

- Więc twierdzisz, że jestem przystojny?- zwrócił się do mnie.

- Tak- odparłam wydymając wargi.

- Dawne uczucia powracają?- wyprzedził mnie i spojrzał mi w oczy.

- Powoli, ale tak- uśmiechnęłam się.- Nigdy nie pomyślałabym, że można się zakochać dwa razy w tej samej osobie- stwierdziłam. Chłopak przyciągnął mnie do siebie i splótł nasze ręce ze sobą.

- To musi być prawdziwa miłość- powiedział. Zbliżył się do mnie próbując pocałować. Wyswobodziłam się i odeszłam. Odwróciłam się do niego i uśmiechnęłam.

- Przecież przegrałeś- wystawiłam mu język.- Nie ma nagrody.

- A coś dla pocieszenia?- zapytał.

- Pomyślę nad tym- oznajmiłam i weszłam do budynku.

***

      Wyszłam z łazienki opatulona ręcznikiem. Włosy miałam już wysuszone. Zostało mi tylko przebranie się w ciuchy, które przygotowałam sobie do wyjścia. Wybrałam turkusową sukienkę. Jej góra była czarna, a dół falbaniasty i zielony. Do tego dobrałam szpilki w kolorze góry. Włosy związałam w kok i wyciągnęłam kilka pasemek, które lekko podkręciłam. Ściągnęłam ręcznik i w stroju Ewy kucnęłam przed walizką. Wyciągnęłam z niej skąpą, ciemną bieliznę i ubrałam się w nią. Następnie założyłam sukienkę i wyszłam szukając blondyna.

    Już z daleka widziałam jak siedzi przy barze popijając drinka. No cóż... potrzebowałam trochę czasu, żeby się wyszykować. Ja potrzebowałam co najmniej godziny, a on jakieś pięć minut. Wziął szybki prysznic i przebrał się w czarną koszulkę, pierwszą, którą wyciągnął z torby. Nawet nie przejmował się zbytnio tym co ubiera. We wszystkim wyglądał zabójczo przystojnie. Odwrócił się twarzą do mnie i uśmiechnął. Koszulka miała głębsze wcięcie na dekolcie, gdzie wisiały okulary przeciwsłoneczne. Do tego ubrał brązowe szorty.

- Wyglądasz seksownie- wymruczał mi do ucha.- Więc co z moją nagrodą?

- Nie jestem pewna czy na nią zasłużyłeś- stwierdziłam, idąc w stronę wyjścia. Ezra objął mnie w pasie i szliśmy razem przytuleni do siebie.

- Ja nie zasłużyłem?- zapytał zdziwiony.- Więc co mam zrobić?

- Na początek znajdź jakiś club, gdzie będziemy mogli się dobrze bawić- odparłam.

- A potem?- znów usłyszałam jego uwodzicielski głos. Chyba już wystarczyło zwodzenie jego. Odwróciłam się do niego twarzą i przyciągnęłam do siebie. Nasze usta zetknęły się w namiętnym pocałunku. To było coś niesamowitego. Nagle cały świat się zatrzymał w tym momencie. Tylko on się dla mnie liczył. Czułam przyjemne mrowienia w miejscach gdzie mnie dotykał. W ustach miałam wrażenie, że małe iskierki tańczą, gdy nasze języki się stykały. On chyba też to poczuł. Brakowało mu tego i innych, jakichkolwiek zbliżeń ze mną.

     To musiała być prawdziwa miłość. On był moim jedynym. Wiedziałam, że to z nim chcę spędzić swoje życie. Założyć rodzinę, i u jego boku zestarzeć się.  

Trzeci rozdział za nami ;)

Nie wiele się w nim działo, ale powoli akcja się rozkręca ^^

Dzisiaj ( z racji tego, że zostałam w domku i nie poszłam do szkoły), zaczęłam pisać X rozdział i nawet powiem, że uroniłam przy tym kilka łez :D 

Tak, wiem... Jak można płakać przy swoim rozdziale, ale po prostu jestem wrażliwą osobą xd 

Koniec tych smętów. Chce wam podziękować za przeczytanie tego rozdziału, jak i poprzednich :*

Liczę na więcej komentarzy. Krytyka mile widziana!

Pozdrawiam

seoanaa